دانشگاه حکیم سبزواری که بیش از سه دهه قبل با همت مردان خوش فکر و دلسوز سبزوار پایه گذاری شد و امروز بعد از فردوسی مشهد به بزرگترین دانشگاه معتبر ملی در شمال شرق کشور تبدیل شده است، این روزها ظاهرا از ناحیه خطری بزرگ تهدید می شود.
با نگاهی به اخباری که طی چند ماه اخیر از دانشگاه حکیم در رسانه ها منتشر شده، می بینیم که عمده فعالیت های تیم مدیریت دانشگاه که اغلب غیربومی و خاصه از شهرستان همجوار سبزوار هستند صرفاً به گذران امور روزمره دانشگاهی محدود شده و هیچ اثری از پروژه های بزرگ توسعه ای در زمینه عمرانی یا توسعه رشته های تحصیلی در مقاطع کارشناسی تا دکترا و یا دستاوردهای علمی و بودجه ای که جایگاه این قطب دانشگاهی غرب خراسان را در کشور ارتقاء دهد، نمی بینیم.
حتی شنیده شده برخی مسوولان شهری برای انجام پروژه هایشان، چشم طمع به زمین های دانشگاه حکیم دوخته اند، غافل از اینکه اولین کسانی که این مساحت را در نظر گرفته اند، به فکر افق توسعه دانشگاه در آینده نیز بوده اند اما اکنون انگار نه برای مسوولان دانشگاه و نه برای مسوولان فعلی شهرستان این چیزها اهمیتی ندارد.
در اینجا بد نیست نگاهی عبرت آمیز به سرنوشت تلخ دانشگاه فناوریهای نوین بیاندازیم که در سالهای اخیر به تعطیلی کشیده شد و در قالب پردیس وابسته به دانشگاه حکیم درآمد، و یا حتی در حوزه صنعتی از عاقبت کارخانه لبنیات گلدشت بیهق عبرت بگیریم که محصولات آن علاوه بر سبزوار و شهرهای همجوار به استان های دیگر هم صادر می شد، اما ناگهان با تغییر تیم مدیرت و ورود یک فرد غیر بومی در راس آن متاسفانه بی دلیل به اعلام ورشکستگی و در نهایت به تعطیلی کشیده شد و جالب آنکه شهر همجوار سبزوار دقیقا بعد از آن تاریخ کارخانجات لبنی خود را گسترش داد و امروز تولید شیر در سبزوار نصف و در آن شهر به دو برابر رسیده است.
در این مطلب قصد کوبیدن هیچ شخص یا جریان سیاسی نیست بلکه هدف وارد آوردن تلنگری است به کسانی که این روزها مسئولیتی به گردنشان است تا مبادا با سپرده شدن امور به دست مدیران غیربومی یا حتی برخی مدیران بومی که تعهدی به پیشرفت سبزوار ندارند، منجر به تعطیلی یا کند شدن یا حتی انحراف حرکت این شهر پر استعداد اما مظلوم و محروم از مسیر و جایگاهی که شایسته آن است، نشوند.
راستی امروز به ساخت و توسعه دانشگاه حکیم سبزواری که از سی سال قبل پایه گذاری شد، می بالیم، سی سال بعد به کدام دست آورد این روزهای دانشگاه افتخار خواهیم کرد؟
